ความหมายของคำว่า ' สุต ๑ '

ความหมายของคำว่า ' สุต ๑ '
สุต ๑ หมายถึง [สุด] น. ลูกชาย (มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส). (ป., ส.).

สุต– ๒
[สุตะ–, สุดตะ–] ก. ได้ยิน, ได้ฟังแล้ว.
สุตกวี
[สุตะกะวี, สุดตะกะวี] น. กวีผู้มีความสามารถในการแต่งร้อยกรองตามที่ได้ยินมา. (ป.; ส. ศฺรุต).
สุตตนิบาต
น. คัมภีร์ที่รวบรวมพระสูตรเบ็ดเตล็ดต่าง ๆ ไว้ด้วยกัน.
สุตตะ
[–ตะ] ก. หลับแล้ว. (ป.; ส. สุปฺต). น. ชื่อคัมภีร์ในพระพุทธ-ศาสนาส่วน ๑ ใน ๙ ส่วน ที่เรียกว่า นวังคสัตถุศาสน์. (ป.).
สุตตันตปิฎก, สุตตันตะ
[สุดตันตะปิดก] น. ชื่อปิฎก ๑ ในพระไตรปิฎก. (ป.).
สุตตันตปิฎก, สุตตันตะ
[สุดตันตะปิดก] น. ชื่อปิฎก ๑ ในพระไตรปิฎก. (ป.).
สุตะ
ก. ไหลไป. (ป.; ส. สฺรุต).